ben

Ve artık onsuzluk… O günden sonra daha yeni yeni içten gülebilmeye başladım hayata, sadece onu değil gülümsemeyi de özlemişim. Bir de çikolatayı, sütlü… Bir daha hayatımda o olmayacak, bunu da kabullendim sonunda… Artık kendime dönmem gerek. Nereden başlayacağımı bilemezken; tanıdık bir çift gözle karşı karşıya gelmeye cesaret ettim sonunda… Sahi neydi beni korkutan? Kırılgan yanımı…