sessizlik
-
Severken ve sevildiğimi düşünürken vedasız kaldım ben… Çok sevdim, çok seviyorum. 23 senedir hayatımdaydı, arkadaşımdı, ona hayrandım, benim için her zaman çok özeldi. Sonunda bundan dokuz ay önce ona kavuşmuştum, üstelik kendi gelmişti bana, mucizemdi. Mucizem… Ve bir ay önce susarak gitmesini izledim. Ne zaman bitmişti, ne zaman vazgeçmişti benden, neden düşmüştüm gözünden… Kabullenmek zor…
-
Keşke vedalaşabilseydik… Yalnızca sevdim, hesapsız kitapsız. Evet yanlış zamanda, evet zor şartlarda, ama doğru hislerle… Veda etseydi canım çok yanardı, ama ona haksızlık etmemek için bunu kabullenirdim. Geriye dostluğumuz kalırdı… Ben ona sadece sevgimle yaklaşırken o beni sessizliğiyle cezalandırdı. Hikayemizi sessiz bir boşlukta bıraktı. Sustum, çünkü o sustu, bekledim… Beklerken sessizliği de net bir cevap…
